Metody leczenia
Osteopatia - oparte na zabiegach manualnych postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne dotyczące dysfunkcji ruchomości stawowej i tkankowej, w zakresie wpływu tych dysfunkcji na występowanie stanów chorobowych – mające na celu poprawę stanu zdrowia pacjentów, jak i profilaktykę w utrzymaniu tego dobrostanu.
Osteopatia to metoda leczenia manualnego z ponad 100 letnią tradycją. Jest uznaną i cenioną w wielu krajach na świecie formą diagnozowania i leczenia. Współcześnie jej praktykowanie wymaga doskonałych umiejętności praktycznych oraz ogromnej wiedzy ogólnomedycznej.
Osteopatia jako medycyna manualna zaburzeń funkcjonalnych wpisuje się zakresem swego działania w krajobraz ochrony zdrowia ludzkiego, jako medycyna z wyboru, w przypadkach zaburzeń funkcjonalnych organizmu. Diagnozuje zaburzenie ruchomości, napięcia i konsystencji tkanek – głównie w narządzie ruchu (ale nie tylko) – w zakresie jej wpływu na wystąpienie konkretnych objawów chorobowych. Jest to tzw. wczesna diagnostyka wskazująca tkanki zmienione funkcjonalnie zanim pojawią się zmiany strukturalne.
Osteopatia z powodzeniem współpracuje z leczeniem klasycznym i chirurgicznym, wspomagając zastosowane leczenie farmakologiczne czy chirurgiczne poprzez czuwanie nad jakością ruchu tkanek chorego i stymulując procesy naprawcze organizmu. Prewencyjna rola osteopatii polega na nie dopuszczeniu do utrwalania się zmian ruchomości tkankowej będących wynikiem urazów, przebytych chorób czy powtarzających się złych nawyków ruchowych i/lub higienicznych. Tkanki w dobrej kondycji są bardziej odporne na urazy, infekcje i zapewniają prawidłowe funkcjonowanie niezbędne w utrzymaniu homeostazy.
Terapia manualna – forma terapii zaburzeń narządu ruchu, układu nerwowego oraz trzewi. Jest często błędnie utożsamiana z kręgarstwem, które w przeciwieństwie do terapii manualnej nie posiada żadnych podstaw w źródłach wiedzy medycznej. Należy do dziedziny fizjoterapii i jest poparta badaniami naukowymi. Pierwszą częścią badania jest dokładny wywiad, określający cele i środki terapii. Następnie dokonuje się badania sylwetki, jakości ruchu, jego zakresów, biomechaniki oraz innych czynników (np. bolesności). Podczas terapii za pomocą specjalnych technik mobilizacji lub manipulacji i pracy na tkankach miękkich przywraca się zaburzoną biomechanikę stawów, nerwów i trzewi, co prowadzi do zmniejszenia bólu, normalizacji zakresu ruchomości, poprawy jakości ruchu, ustąpienia stanu zapalnego.
W gabinecie Symetria wykorzystujemy takie metody terapii manualnej, jak:
- terapia punktów spustowych (trigger points) i powięzi,
- masaż tkanek głębokich,
- Fascial Posturing Rebalancing.
Anatomy Trains (koncepcja taśm mięśniowo – powięziowych) – Anatomy Trains są mapą podłużnych połączeń w sieci powięziowej ciała i zostały uwidocznione podczas wykonywania sekcji zwłok.
Ludzkie ciało nie funkcjonuje w oddzielnych częściach. Koncepcje pojedynczych mięśni i oddzielonych organów zostały sztucznie stworzone za pomocą skalpela. W żywym organizmie ten rozdział nie istnieje. Wszystko jest ze sobą połączone tkanką łączną i razem tworzy funkcjonalną, żywą jednostkę. Podczas oddzielania od siebie poszczególnych warstw ciała prezentowane są połączenia mięśniowo – powięziowe, budujące błoniaste mosty pomiędzy mięśniami i tworzące długie struktury, przypominające ciąg połączonych ze sobą elementów. Z wiedzą, jak są skorelowane odległe części układu ruchu, możemy normalizować dysfunkcyjne, łańcuchowe wzorce poprzez eliminowanie ich przyczyn i rozwiązać problem trwale. Na przykład, chronicznie nawracający ból dolnego odcinka kręgosłupa może być powodowany opuszczonym łukiem stopy, ból barku niekiedy wynika z niestabilności przeciwnego kolana, itp. Nasze zdolności adaptacyjne sprawiają, iż niektóre deficyty, takie jak wzmożone napięcie niektórych grup mięśniowych, czy słaba koordynacja mięśni stabilizacyjnych, kompensowane są przez pozostałe struktury mięśniowe, należące do wspólnego łańcucha mięśniowo – powięziowego.
Zmiany te można odwracać poprzez masaż i regulację napięcia mięśniowo – powięziowego na całej długości łańcucha.
Metoda aktywacji samoleczenia i regeneracji organizmu za pomocą wywoływania kontrolowanego przekrwienia określonych rejonów ciała, znana i praktykowana już od starożytności
Zabieg służący leczeniu chorób uszu i pobliskich części narządu słuchu oraz układu oddechowego