Psychoterapia

Proponujemy również specjalistyczną pomoc zarówno w czasie trwania choroby onkologicznej, jak i po zakończeniu leczenia dla pacjenta onkologicznego i jego rodziny.

Psychoonkologia zakłada ścisły związek pomiędzy psychiką, a kondycja fizyczną organizmu. Pozostawanie w silnym stresie przez dłuższy czas utrudnia organizmowi proces leczenia i powrót do zdrowia. Obniżenie stresu, przywrócenie równowagi psychicznej i uaktywnienie wewnętrznych zasobów osób chorujących poprawia ich stan psychiczny, wpływając jednocześnie na proces leczenia.

Zadaniem psychoonkologa jest towarzyszenie i wspieranie osób chorujących oraz ich bliskich w trakcie całej drogi przez chorobę. Wsparcie może oznaczać pomoc w odnalezieniu się w sytuacji choroby, w pracy nad minimalizowaniem negatywnych skutków, jakie niesie ona za sobą w kontekście psychiki pacjenta, czy budowaniu całego systemu wparcia, zarówno wewnętrznego – poczucie wartości, optymizmu, kreatywności, poczucia humoru – jak i zewnętrznego – rodzina, bliscy, przyjaciele, współpracownicy. Oznacza również edukację dotyczącą konkretnych technik zmiany postaw i myśli, sposobów redukcji stresu oraz samopoczucia, takich jak : wizualizacja, relaksacja lub nauka oddychania

To cykl regularnych spotkań pacjenta i psychoterapeuty. W trakcie spotkań, poprzez rozmowę uzyskujemy lepsze rozumienie siebie, własnych potrzeb, emocji, wokół których koncentruje się nasze cierpienie lub problem. 
 
Terapia poprzedzona jest 2-4 spotkaniami konsultacyjnymi, które służą określeniu problemu, celu terapii. Służy również do tego, aby upewnić się, czy psychoterapia indywidualna jest najlepszą formą pomocy w danej sytuacji.  
 
Sesje terapeutyczne trwają 50 minut, odbywają się raz w tygodniu lub częściej – jeśli jest taka potrzeba.

Skierowana jest zarówno do osób pozostających w związkach formalnych jak i nieformalnych oraz do par mężczyzn i kobiet, jak i par jednopłciowych. Ma na celu wspólne rozwiązanie problemu, poprawę jakości relacji czy polepszenie komunikacji między partnerami. Terapię par może prowadzić jeden lub dwóch terapeutów. Sesje, czyli spotkania pary z psychoterapeutą mogą być dłuższe niż w przypadku terapii indywidualnej i trwają zwykle od 50 minut do półtorej godziny (w zależności od stylu pracy terapeuty i umowy z daną parą).

Częstym elementem pogarszającym funkcjonowanie w parze jest odmienne postrzeganie zadań czy tak zwanego rozkładu sił w relacji. Pary zgłaszające się po pomoc mogą przeżywać różnego typu dylematy związane z brakiem równowagi w relacji: np. jedna z osób w parze czuje, że jej potrzeby są niezauważane lub umniejszane, różny jest poziom zaabsorbowania pracą zawodową oraz obowiązkami domowymi, jeden z partnerów czuje, że zawsze udziela wsparcia emocjonalnego drugiemu. Zadaniem terapii par jest wtedy przywrócenie harmonii w relacji, znalezienie sposobu na funkcjonowanie akceptowalne dla obojga/obu partnerów, a niekiedy wsparcie w rozstaniu się, jeśli partnerzy podejmą taką decyzję.

Terapia grupowa polega na regularnych spotkaniach w określonej grupie osób, którym przewodzi jeden lub dwóch terapeutów. Nie istnieje jeden prawidłowy schemat terapii grupowej- to przeciwieństwo terapii indywidualnej, w której leczenie polega wyłącznie na jednostkowym kontakcie pacjenta z terapeutą. Podobnie jak w terapii indywidualnej, istnieją różne nurty i modele, w których oparciu tworzony jest program terapii grupowej. Zależy to głównie od specjalizacji terapeutów i rodzaju schorzenia pacjentów.

Grupa, która bierze udział w terapii, tworzy pewnego rodzaju społeczność, z jej strukturami i wewnętrznymi zależnościami. Dlatego terapia grupowa przynosi najlepsze efekty wśród osób, które borykają się z problemami natury społecznej, takimi jak fobia społeczna. Z tego względu uczestnikami terapii grupowej są często osoby z zaburzeniami osobowości, które w trakcie leczenia zyskują możliwość do przepracowania swoich złych nawyków.
 
W przypadku osób cierpiących na depresję, terapia grupowa może być bardzo efektywna lub nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Zależy to od samopoczucia pacjenta, jednak w większości przypadków obcowanie z osobami o podobnych problemach i dolegliwościach sprawdza się i wpływa korzystnie na stan zdrowia.

Korzyści płynące z terapii grupowej:
Wszyscy uczestnicy terapii grupowej otrzymują wsparcie od pozostałych członków grupy, mogą wysłuchać ich historii i przestać odczuwać osamotnienie w swej chorobie. Świadomość, że chory nie jest jedyny na świecie ze swoimi problemami i dolegliwościami działa terapeutycznie i może również wzbudzić chęć pomagania innym.