Rzepka to największa trzeszczka w organizmie człowieka. Występuje po przedniej stronie kolana. Chroni staw kolanowy oraz zwiększa jego siłę wyprostną poprzez zwiększenie dźwigni. Tylna część rzepki i kłykcie kości udowej tworzą staw rzepkowo – udowy. Podczas zginania i prostowania stawu kolanowego, rzepka w idealnych warunkach biomechanicznych porusza się centralnie w bruździe pomiędzy kłykciami kości udowej. Ruch ten, kontrolowany jest poprzez właściwą pracę mięśnia czworogłowego uda, jak i więzadła oraz troczki wspierające staw kolanowy.
Boczne przyparcie rzepki to dysfunkcja występująca w wyniku zwiększonego ucisku powierzchni stawowej rzepki na kłykieć bocznego kości udowej. Podczas ruchów kolana dochodzi do nadmiernego przesunięcia rzepki w stronę boczną, co skutkuje wystąpieniem zaburzeń w stawie rzepkowo – udowym. Dysbalans mięśniowy( szczególnie osłabienie przyśrodkowej głowy mięśnia czworogłowego względem głowy bocznej) oraz przykurcz pasma biodrowo – piszczelowego są odpowiedzialny za ten stan rzeczy. Powoduje to skrócenie troczków bocznych i zakłócenie właściwego toru, po którym porusza się rzepka. Objawami występowania dysfunkcji są przede wszystkim : sztywność oraz ból odczuwany w okolicach rzepki – czasami o charakterze rozlanym, który nasila się podczas obciążania kolan w zgięciu (bieganie, wchodzenie po schodach, oraz ćwiczenia na siłowni – np. przysiady). W początkowej fazie leczenia ogranicza się aktywność fizyczną, stosująć zasadę PRICEMM (Protection – ochrona, np. zaopatrzenie ortopedyczne, bandaż, Rest – odpoczynek, Ice – lód, Compression – ucisk, E – elevation – uniesienie, Medicaments – leki, Modalities – środki z zakresu fizykoterapii). Następnie należy przywrócić balans mięśniowy do normy, co skutkuje powrotem do właściwej biomechaniki stawu. Jeżeli takie postępowanie nie daje skutku niekiedy proponowany jest zabieg – artroskopia – który nie rozwiązuje jednak problemu dysbalansu, a wręcz może nasilać jego objawy!
Ból w części przedniej kolana często może wynikać z problemów posturalnych, które są związane z zaburzeniem osi kończyny dolnej. W licznych przypadkach zaburzenie posturalne pogłębić może przez problemy w kilku innych obszarach. Jeśli rzepka nie ma właściwego toru ruchu, chrząstka na jej tylnej powierzchni narażona jest na nadmierne tarcie o kłycie udowe. Może to spowodować rozmiękanie chrząstki stawowej i jej degenerację – czyli chonodromalację rzepki.
