Fundamentem odcinka lędźwiowego są kręgi lędźwiowe, a także miednica (w skład której wchodzą: kość krzyżowa i parzyste kości biodrowe, łonowe i kulszowe). Wewnątrz kręgosłupa lędźwiowego znajduje się rdzeń kręgowy, którego koniec znajduje się na poziomie drugiego kręgu lędźwiowego. Poprzez otwory międzykręgowe oddaje on korzenie nerwowe przednie (ruchowe) oraz korzenie nerwowe tylne (czuciowe) .
Analizując odcinek lędźwiowy kręgosłupa pod kątem mięśniowym, wyróżniamy mięśnie powierzchowne (odpowiadające za ruchy tułowia lub kończyn) oraz mięśnie głębokie (stabilizujące kręgosłup).
Do mięśni głębokich zaliczamy mięsień poprzeczny brzucha oraz krótkie mięśnie wielodzielne. Wraz z przeponą i mięśniami dna miednicy stabilizują kręgosłup lędźwiowy. Zadaniem mięśni powierzchownych jest przede wszystkim umożliwianie ruchów dowolnych ciała czyli : zgięcie, wyprost, skłony do boku, rotacje i ruchy kombinowane. Jeśli któreś z nich ulegną przykurczeniu (np. w wyniku bólu, nieprawidłowych wzorców ruchowych, powielanych czynności lub statycznych pozycji ciała), mogą ograniczać ruchomość kręgosłupa i kończyn, a także mogą boleć przy rozciąganiu czyli przy skrajnych ruchach tułowia. Najczęściej diagnozowanym schorzeniem kręgosłupa jest dyskopatia, często zamiennie nazywana przepukliną jądra miażdżystego. U zdecydowanej większości pacjentów są to jednak stany nie wymagające leczenia operacyjnego.
Stadia uszkodzenia dysku:
- Uszkodzenie struktury wewnętrznej krążka międzykręgowego
- Tworzenie się promienistych szczelin na pierścieniu włóknistym
- Dehydratacja (odwodnienie) jądra miażdżystego
- Gdy dochodzi do utraty elastyczności pierścienia włóknistego w wyniku jego rozdarcia, krążek międzykręgowy staje się podatny na uszkodzenia.
- Przemieszczanie się galaretowatej tkanki jądra miażdżystego poza granice fizjologicznego położenia
- Całkowite pęknięcie pierścienia włóknistego skutkujące wypadnięciem dysku
Pacjenci ze stenozą lędźwiowego odcinka kręgosłupa, stojąc lub chodząc, często odczuwają ból pośladków lub mrowienie w udach. Dyskomfort na ogół ustępuje po pochyleniu się do przodu (zgięciu) lub podczas odpoczynku. W niektórych przypadkach pacjenci skarżą się na ból pleców oraz ból i osłabienie nóg. Nawet jeśli dojdzie do uszkodzenia wewnątrzdyskowego, podczas gdy zewnętrzna warstwa pierścienia jest zachowana, dolegliwości bólowe mogą wystąpić zarówno w plecach jak i kończynie dolnej, także bez ucisku na korzeń nerwu. Jeśli mamy do czynienia z dolegliwościami wynikającymi z ucisku przepukliny dyskowej na korzeń nerwu, to takim stanom zwykle towarzyszyć mogą jednostronne bóle kończyny dolnej sięgające poniżej kolana.
W czy to w przypadku dyskopatii, czy to niestabilności kręgosłupa, w pewnym momencie wskazane jest włączenie ćwiczeń stabilizacyjnych wykonywanych systematycznie, które zwiększając siłę i wytrzymałość mięśni stabilizujących, pomagają zniwelować dolegliwości bólowe, a pacjent może cieszyć się zdrowiem.
źródło: https://www.coloradospineinstitute.com/conditions/lumbar-disc-herniation/
