Zespoły bólowe

Osteopatia - oparte na zabiegach manualnych postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne dotyczące dysfunkcji ruchomości stawowej i tkankowej, w zakresie wpływu tych dysfunkcji na występowanie stanów chorobowych – mające na celu poprawę stanu zdrowia pacjentów, jak i profilaktykę w utrzymaniu tego dobrostanu.

Osteopatia to metoda leczenia manualnego z ponad 100 letnią tradycją. Jest uznaną i cenioną w wielu krajach na świecie formą diagnozowania i leczenia. Współcześnie jej praktykowanie wymaga doskonałych umiejętności praktycznych oraz ogromnej wiedzy ogólnomedycznej.

Osteopatia jako medycyna manualna zaburzeń funkcjonalnych wpisuje się zakresem swego działania w krajobraz ochrony zdrowia ludzkiego, jako medycyna z wyboru, w przypadkach zaburzeń funkcjonalnych organizmu. Diagnozuje zaburzenie ruchomości, napięcia i konsystencji tkanek – głównie w narządzie ruchu (ale nie tylko) – w zakresie jej wpływu na wystąpienie konkretnych objawów chorobowych. Jest to tzw. wczesna diagnostyka wskazująca tkanki zmienione funkcjonalnie zanim pojawią się zmiany strukturalne.

Osteopatia z powodzeniem współpracuje z leczeniem klasycznym i chirurgicznym, wspomagając zastosowane leczenie farmakologiczne czy chirurgiczne poprzez czuwanie nad jakością ruchu tkanek chorego i stymulując procesy naprawcze organizmu.

Prewencyjna rola osteopatii polega na nie dopuszczeniu do utrwalania się zmian ruchomości tkankowej będących wynikiem urazów, przebytych chorób czy powtarzających się złych nawyków ruchowych i/lub higienicznych. Tkanki w dobrej kondycji są bardziej odporne na urazy, infekcje i zapewniają prawidłowe funkcjonowanie niezbędne w utrzymaniu homeostazy.

źródło: www.osteopatia.pl

Pinopresura - polska metoda autorstwa lek. med. Radosława Składowskiego. Stanowi pomost pomiędzy medycyną konwencjonalną a niekonwencjonalną. Integruje koncepcje akupunktury, akupresury, refleksoterapii, techniki medycyny manualnej, różnorodne techniki masażu oraz suche igłowanie. Techniki wykonywane są m.in. za pomocą specjalnych akcesoriów, takich jak piny i katy. Całość tworzy kompleksową metodę leczenia. Niweluje patologiczne napięcia, działa odtruwająco i odkwaszająco na organizm. Koncepcja terapeutyczna opiera się na wiedzy z zakresu elektryczności tkanek oraz zdolności organizmu do samoleczenia.

źródło: www.osteopatia.pl

PNF – metoda kinezyterapii, proponuje ruchy naturalne, opierające się na budowie anatomicznej człowieka, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego. Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych ( diagonalnych ) – osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Zgodnie ze skośnym przebiegiem większości mięśni szkieletowych za najważniejszą komponentę ruchu uważana jest rotacja. Warunkuje ona siłę i koordynację wykonywanego ruchu. Według filozofii PNF, proponowana pacjentowi terapia ma być bezbolesna i funkcjonalna, to znaczy zgodna z potrzebami ruchowymi zgłaszanymi przez chorego i wzorowana na naturalnych ruchach zdrowego człowieka.

Biomechaniczna diagnostyka i terapia wg. McKenziego - metoda fizjoterapeutyczna przeznaczona do badania, leczenia i profilaktyki bólów kręgosłupa... WIĘCEJ W ostatnich latach zastosowanie metody zostało rozszerzone o stawy obwodowe. W latach sześćdziesiątych nowozelandzki terapeuta Robin McKenzie opracował program badania i leczenia pacjentów, głównie z dolegliwościami lędźwiowego i szyjnego odcinka kręgosłupa. Podzielił zaburzenia kręgosłupa na trzy główne grupy, uwzględniając przyczynę i stopień zmian zwyrodnieniowych w obszarze kręgosłupa i głównych stawów, tzw. zespoły:

• zespół posturalny – dotyczy zaburzeń postawy ciała, dotyczy struktur tkankowych, których morfologia pozostała niezmieniona, a dolegliwości pojawiają się tylko w sytuacji statycznego przeciążenia (np. długotrwałego, niedbałego siedzenia; dotyczy najczęściej osób wykonujących prace biurowe, umysłowe), w związku z niedokrwieniem tkanek; ustępuje po powrocie do pozycji neutralnej; leczenie w tym zespole polega na odpowiedniej edukacji.
• zespół dysfunkcyjny – stan wywołany obciążeniem (np. rozciągnięciem) tkanek i struktur już uszkodzonych, np. poprzez zrosty, przykurcze, zbliznowacenia, itp.); charakterystycznie w chwili naciągnięcia struktur pojawia się ból, który ustępuje po powrocie do pozycji neutralnej ciała; leczenie w tym zespole polega na przebudowaniu tkanek pod kątem zwiększenia ich elastyczności i mobilności, co można uzyskać poprzez mechaniczne poddawanie tkanki łącznej rozciąganiu zgodnie z pełnioną funkcją;
• zespół strukturalny – stan wywołany utrwalonym przemieszczeniem struktur wewnątrz segmentu ruchowego, zaburzający normalną pozycję spoczynkową; może skutkować objawami bólowymi lokalnymi lub/i korzeniowymi; łączy się ze zmianami morfologicznymi w obrębie uszkodzonej struktury; leczenie w tym zespole polega na mechanicznym przesunięciu dysku (repozycji), eliminacji lub centralizacji dolegliwości bólowych oraz powiększeniu zakresu ruchu i utrwaleniu prawidłowej postawy przez powtarzanie wyuczonych schematów ćwiczeń.

FDM (Fascial Distorsion Model)  – metoda terapii manualnej, której twórcą był amerykański osteopata dr Stephen Typaldos, posiadająca własne schematy diagnostyczne i koncepcję terapeutyczną leczenia bólu i zaburzeń występujących w układzie powięziowym, w unikatowy sposób łącząca osteopatię z ortopedią.

Wiele jednostek chorobowych, kontuzji czy też obrażeń, prowadzi do strukturalnych zmian układu powięziowego (Fascial Distortion), te z kolei mogą manifestować się różnorodnymi dolegliwościami. Typaldos u swoich pacjentów zaobserwował powtarzający się wzorzec mowy ciała i sposób opisywania bólu, a obraz ten przyporządkował do 6 dysfunkcji układu powięziowego. Zastosowanie technik z zakresu FDM już po pierwszym zabiegu prowadzi często do znacznej lub całkowitej poprawy objawów występujących u pacjenta.

Fascial Distortion Model znajduje swoje zastosowanie przy schorzeniach kręgosłupa, zespole bolesnego barku czy też barku zamrożonego, dystorsjach, zapaleniach nadkłykci, artretyzmie, lumbago, urazach mięśni, zapaleniach ścięgna Achillesa i przy wielu innych jednostkach chorobowych.

Za pomocą tej metody możemy znacznie przyspieszyć proces gojenia, regeneracji i powrotu do pełnego obciążenia. Celem każdej interwencji według FDM jest anatomiczna korekcja powięzi. Jeżeli dystorsja powięzi zostaje skorygowana, można liczyć na natychmiastową poprawę wytrzymałości, ruchomości i/lub na redukcję bólu. Z reguły nie ma potrzeby długotrwałej rekonwalescencji, zatem szybki powrót do aktywności fizycznej jest możliwy.

Anatomy Trains (koncepcja taśm mięśniowo – powięziowych) – Anatomy Trains są mapą podłużnych połączeń w sieci powięziowej ciała i zostały uwidocznione podczas wykonywania sekcji zwłok.

Ludzkie ciało nie funkcjonuje w oddzielnych częściach. Koncepcje pojedynczych mięśni i oddzielonych organów zostały sztucznie stworzone za pomocą skalpela. W żywym organizmie ten rozdział nie istnieje. Wszystko jest ze sobą połączone tkanką łączną i razem tworzy funkcjonalną, żywą jednostkę. Podczas oddzielania od siebie poszczególnych warstw ciała prezentowane są połączenia mięśniowo – powięziowe, budujące błoniaste mosty pomiędzy mięśniami i tworzące długie struktury, przypominające ciąg połączonych ze sobą elementów.

Z wiedzą, jak są skorelowane odległe części układu ruchu, możemy normalizować dysfunkcyjne, łańcuchowe wzorce poprzez eliminowanie ich przyczyn i rozwiązać problem trwale. Na przykład, chronicznie nawracający ból dolnego odcinka kręgosłupa może być powodowany opuszczonym łukiem stopy, ból barku niekiedy wynika z niestabilności przeciwnego kolana, itp. Nasze zdolności adaptacyjne sprawiają, iż niektóre deficyty, takie jak wzmożone napięcie niektórych grup mięśniowych, czy słaba koordynacja mięśni stabilizacyjnych, kompensowane są przez pozostałe struktury mięśniowe, należące do wspólnego łańcucha mięśniowo – powięziowego. Zmiany te można odwracać poprzez masaż i regulację napięcia mięśniowo – powięziowego na całej długości łańcucha.

Stabilizacja mięśniowa głęboka i powierzchowna wg. metody Pilatesa i technik energizacji mięśni (MET) - aktualny rynek sportowo – fitnessowy proponuje nam wiele nowości, mających z założenia służyć nie tylko utrzymaniu, ale wręcz odbudowie stanu zdrowia.

Wiele tego typu koncepcji opiera się na treningu funkcjonalnym, którego podstawy w dużym stopniu wywodzą się z rehabilitacji. Niepokojące jest jednak to, iż często dochodzi do zamieszania między rzeczywistym treningiem funkcjonalnym, a kulturystyką. Jest to o tyle niebezpieczne, iż ćwiczenia grup mięśniowych w formie izolowanej ograniczają własną, naturalną stabilizację stawów.

Powtarzane wielokrotnie, po kilkuset powtórzeniach mogą wręcz „przeprogramować” timing mięśniowy (kolejność włączania się w ruch poszczególnych mięśni), przez co układ nerwowy nie zachowuje obronnego napięcia krótkich, przystawowych mięśni stabilizacyjnych, nauczony niejako, że stabilizację zapewnia się zewnętrznie. Powoduje to przesunięcia elementów stawowych, wzmożony nacisk na małą powierzchnię i- niestety- szybko postępujące uszkodzenia stawów. Celem kompensacji zaczynają więc pracować stale duże, długie, mało precyzyjne grupy mięśniowe, zużywając przy tym olbrzymią ilość energii i powodując przemęczenie łańcucha. Objawia się to charakterystycznymi dolegliwościami bólowymi, powodując narastający dyskomfort, zaś zadanie funkcjonalne, jakim jest utrzymanie stabilności segmentu, i tak nie zostaje spełnione. Układ nerwowy, próbując ratować bezpieczeństwo zagrożonych struktur, coraz bardziej napina otaczający newralgiczne miejsce gorset mięśniowy, paradoksalnie powodując tym samym pogłębianie objawów. W efekcie dochodzi do uszkodzenia nadmiernie napiętego mięśnia, często w błahej sytuacji, i tym samym system zostaje nieodwracalnie zmieniony.

Innym kontrowersyjnym neurofizjologicznie problemem jest to, jak często zapomina się w treningu o prostych zasadach fizyki. Jeżeli środek ciężkości ludzkiego ciała znajduje się na wysokości stanowiącej część kompleksu lędźwiowo- krzyżowego 2 kości krzyżowej, pierwszym logicznym krokiem staje się praca przede wszystkim nad tym regionem. Ponieważ niezależne od naszej woli mechanizmy neurologiczne w wyniku oddziaływania grawitacji powodują w pozycji pionowej odruchową próbę utrzymania stabilizacji ciała, błędem wydaje się być rozpoczynanie pracy od pozycji wysokich, lub nawet półwysokich. Praca taka wymusza bowiem kompensacje i wykonanie zadania stabilizacji za wszelką cenę, nie wspominając już o przyjęciu dodatkowych obciążeń lub utrudnień. Zakładając, że zależy nam na budowaniu doskonałej kondycji, poprawie osiągnięć sportowych i walorów estetycznych ciała, ale przy zachowaniu prawidłowych i ergonomicznych funkcji układu ruchu, bez rabunkowej eksploatacji układu mięśniowo – szkieletowego (bóle kolan, barków, pleców, uszkodzenia mięśni, nawracające urazy, spadek lub zahamowanie wzrostu formy mimo treningu), należy bezwarunkowo przestrzegać prawidłowej fizjologii (zwłaszcza neurofizjologii) i biomechaniki! Metoda Pilatesa proponuje trening oparty właśnie na stopniowej odbudowie i rozbudowie prawidłowych wzorców pobudzeń mięśniowych, których występowanie jest podstawą i bezwzględnym warunkiem dla przystąpienia do innych, bardziej obciążających ćwiczeń siłowych. Nie wchodzi przy tym w żaden konflikt z innymi dziedzinami sportu i fitnessu, stanowiąc niekiedy bardzo pozytywną odskocznię od rygorów specyficznego treningu sportowego lub codziennych przeciążeń układu ruchu. Jej praktykowanie nie wyklucza innych rodzajów aktywności, przekonuje jednak, iż warto zadbać o właściwe podstawy swojej kondycji, zachowując zdrowie, dobre samopoczucie. Dzięki temu dłużej możemy cieszyć  się sprawnym organizmem i poprawić własne parametry fizyczne, często zaskakując samych siebie nowymi rezultatami. Układ nerwowy, dysponując określoną ilością energii i mając najwyższy priorytet w zachowaniu bezpieczeństwa naszego ciała, jest w stanie przekierować do dużych, znanych nam z treningów sportowo – fitnessowych grup mięśniowych, znacznie więcej możliwości, o ile nie zostaną one wcześniej przemęczone nieadekwatną dla ich fizjologii, długotrwałą, wyczerpującą pracą stabilizacyjną- trwającą przecież niemalże przez całą dobę. Dlatego naprawdę warto zapoznać się z metodą Pilatesa, która jest równie wartościowa dla kulturystów, gimnastyków, tancerzy, sportowców jak i zwykłych ludzi. Wymaga jednak wysoce profesjonalnego trenera, wykształconego w metodzie od podstaw, czego nie zapewniają niestety mało specjalistyczne kursy, a tym bardziej własne interpretacje źródeł internetowych.

Terapia manualna – forma terapii zaburzeń narządu ruchu, układu nerwowego oraz trzewi. Jest często błędnie utożsamiana z kręgarstwem, które w przeciwieństwie do terapii manualnej nie posiada żadnych podstaw w źródłach wiedzy medycznej... WIĘCEJ Należy do dziedziny fizjoterapii i jest poparta badaniami naukowymi. Pierwszą częścią badania jest dokładny wywiad, określający cele i środki terapii. Następnie dokonuje się badania sylwetki, jakości ruchu, jego zakresów, biomechaniki oraz innych czynników (np. bolesności). Podczas terapii za pomocą specjalnych technik mobilizacji lub manipulacji i pracy na tkankach miękkich przywraca się zaburzoną biomechanikę stawów, nerwów i trzewi, co prowadzi do zmniejszenia bólu, normalizacji zakresu ruchomości, poprawy jakości ruchu, ustąpienia stanu zapalnego.

W gabinecie Symetria wykorzystujemy takie metody terapii manualnej, jak:

• metoda Kaltenborna – Evjentha,
• metoda Maitlanda,
• metoda Mulligana,
• metoda Ackermanna,
• krótkodźwigniowe manipulacje osteopatyczne HVLA (Hihg Velocity Low Amplitude) Hartmana – duża prędkość, mała amplituda) stawów kręgosłupa,
• terapia punktów spustowych (trigger points) i powięzi,
• masaż tkanek głębokich,
• manualna i sucha igłoterapia (dry needling),
• haczykowanie (fibroliza mięśniowo – powięziowa),
• Fascial Posturing Rebalancing.

Integracyjna terapia blizn

Terapia wisceralna (trzewna) - zaburzenia ze strony narządów wewnętrznych mogą objawiać się nie tylko w formie bólu, ale również szeregu innych, często niespecyficznych symptomów, takich jak apatia lub agresja. Terapia manualna narządów wewnętrznych polega na uruchamianiu powięzi i stymulacji krążenia w obrębie jamy brzusznej i klatki piersiowej, a jej efekty przynoszą rezultaty w dysfunkcjach nie tylko gastrologicznych, ginekologicznych, urologicznych i proktologicznych, ale również psychicznych.

Specyficzne protokoły pooperacyjne w chirurgii stawów obwodowych

Testowanie funkcjonalne FMS (Functional Movement System) - skreening funkcjonalny – propozycja oceny biomechanicznej, skierowana zarówno do osób potrzebujących rehabilitacji (po urazie, zabiegu operacyjnym, w wyniku przeciążeń i zespołów bólowych), jak i zdrowych, asymptomatycznych. Do skreeningu w ramach profilaktyki wykorzystać można test FMS Gray’a Cook’a, rozpoznawalny na całym świecie, stosowany w wiodących klubach sportowych najwyższych lig. Jest to filtr do wychwytywania informacji o globalnym wzorcu ruchowym. Dzięki informacjom, jakie dostarcza terapeucie, daje szerokie możliwości określania źródła problemu oraz dróg jego kompensacji.

Wyniki badań szeregowane są w trójprzedziałowej skali, opracowanej przez Cook’ a (Cook 2003) i Voight’ a (Voight 2007) :

– 18-21 punktów pacjent zdrowy, ciało porusza się w prawidłowym wzorcu ruchowym, ryzyko urazu przeciążeniowego jest minimalne
– 14-18 punktów – występują asymetrie i kompensacje, wzorce ruchowe są zaburzone, ryzyko urazu przeciążeniowego wynosi 25%-35%
– wynik poniżej 14 punktów – prawdopodobieństwo odniesienia kontuzji wzrasta do ponad 50%! (Voight 2007)

Na podstawie wyniku testu u asymptomatycznych osób możemy odpowiednio wcześnie wychwycić deficyty ruchowe i zastosować wobec nich postępowanie korygujące.

Trening funkcjonalny - nauka i utrwalenie ćwiczeń, wykorzystujących elementy, a następnie pełne wzorce określonych, naturalnych dla danej osoby aktywności, opartych o ADL (activities of daily living) lub czynności zawodowe, czy hobbystyczne. Zakłada korekcję, a następnie rozwój wszystkich cech motorycznych w odpowiedniej hierarchii, zarówno zadaniowej, jak i biomechanicznej oraz anatomicznej. Może stanowić samodzielny element rozwoju ruchowego, jak też być częścią treningu klasycznego.

Kinesiotaping - metoda terapeutyczna polegająca na oklejaniu wybranych fragmentów ciała plastrami o specjalnej strukturze, jest jedną z metod plastrowania.

Wykorzystuje się w niej specjalnie wytworzony plaster z hipoalergicznym klejem. Jest to plaster nieograniczający ruchów, rozciągający się tylko na długość, o ciężarze i grubości zbliżonych do parametrów skóry, odporny na działanie wody i umożliwiający przepływ powietrza dzięki falowemu utkaniu. Dla przedłużenia trwałości aplikacji można zastosować dodatkowy specjalny klej. Plastry utrzymują się na skórze i działają efektywnie ok. 1 tygodnia, potem zalecamy 1 tydzień przerwy, po czym możliwa jest kolejna aplikacja.

W gabinecie Symetria pracujemy według unowocześnionej koncepcji tapingu, wedle której działanie plastrów wywiera efekt neurofizjologiczny poprzez odpowiednie naciągnięcie powięzi i ma na celu nie tyle mechaniczny wpływ na części ciała, co raczej prowokację własnego układu nerwowego pacjenta do zmiany statusu napięcia mięśniowego i aktywności receptorów bólowych;

Sucha igłoterapia (dry needling) - zabieg z użyciem igieł akupunkturowych, mający na celu neutralizację nadmiernej aktywności punktów spustowych w mięśniach lub tkankach kolagenowych. Działając na zasadzie łuku odruchowego, wywołuje lokalny szok tkankowy, zmuszając zmienioną chorobowo tkankę do autoregeneracji. Terapeuta z wielką precyzją, w sterylnych warunkach wyszukuje odpowiednie obszary na mięśniu lub innej tkance, a następnie wykonuje wkłucia, drażniąc struktury odpowiedzialne za proces chorobowy. Metoda często błędnie utożsamiana z akupunkturą;

Fizykoterapia - jedna z form fizjoterapii i część medycyny fizykalnej, w której na organizm oddziałuje się rozmaitymi bodźcami fizycznymi, pobieranymi z natury lub wytwarzanymi za pomocą specjalnych urządzeń. Odpowiedni dobór fizykoterapii wymaga ogromnego doświadczenia, ponieważ efekt terapeutyczny wymaga idealnie dopasowanych dawek zabiegowych. Prawidłowo zastosowana, fizykoterapia pomaga usprawnić przebieg stanu zapalnego, poprawić trofikę tkanek, modulować napięcie mięśniowe, regulować reaktywność układu nerwowego, co przekłada się np. na efekt przeciwbólowy. Gabinet Symetria oferuje następujące zabiegi:

• laser,
• elektroterapia, w tym Myo200 Gymna, dwukanałowy aparat do elektrostymulacji, EMG, feedback’u ciśnieniowego i leczenia nietrzymania moczu,
• ultradźwięki,
• laser wysokoenergetyczny HILL,
• fala uderzeniowa,
• terapia skojarzona (prądy + UD),
• pole magnetyczne,
• terapia radiofalowa Tecar,
• termoterapia Kinetec Kooler;

Fala uderzeniowa ESWT - terapia falami uderzeniowymi nieinwazyjnym, nowoczesnym rozwiązaniem do eliminowania przewlekłego bólu, występującego w układzie mięśniowo-szkieletowym, w tym dnie miednicy. Ma swoje zastosowanie w fizjoterapii, ortopedii, medycynie sportowej i urologii. Aplikacje są stosowane w leczeniu przewlekłych schorzeń mięśni, ścięgien i więzadeł oraz w bólach kręgosłupa, chronicznym bólu miednicy, w tym przewlekłym zapaleniu prostaty. Najczęstsze wskazania to: zespół bolesnego barku, zapalenie nadkłykcia bocznego/przyśrodkowego kości ramiennej, ból więzadła rzepki "kolano skoczka", ból odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, ból ścięgna Achillesa, punkty spustowe, przewlekłe zapalenie prostaty.

Laser wysokoenergetyczny HIL - laser wysokoenergetyczny (HIL) to rewolucyjna technologia oparta na sprawdzonej terapii laserowej niskiej mocy (LLLT). Zastosowanie wysokiej mocy - do 12 W, która jest 50 razy wyższa niż w zimnej laseroterapii pozwala na głęboką penetrację, zapewniając przyczynową terapię bólu. Laser wysokoenergetyczny obejmuje szeroki zakres wskazań klinicznych od urazów i stanów zapalnych przez zmiany zwyrodnieniowe stawów. Pozwala znormalizować metabolizm i przebieg stanu zapalnego, od ostrego do przewlekłego. Ma zdolność penetracji tkanek głębokich.